Rozdział XII

Rozdział dwunasty, bardzo proszę, dziękuję za uwagę.

__________________________

Październik nie był przyjemny. Tegoroczny październik był okropny, bo aż do jego końca nie potrafiłem zobaczyć ani jednego pozytywu. Po pierwsze, nie mogłem publikować swoich artykułów w gazetce, co nie oznaczało, że ich nie pisałem, aby mieć coś na listopad. Podczas mojej nieobecności w redakcji, sztabem rządziła Laura. Bardzo podobała jej się funkcja redaktorki naczelnej, nawet jeśli objęła ją na niecałe trzy tygodnie. Widziałem to po jej twarzy. Była dumna, że w końcu nikomu nie podlegała. Od listopada wszystko wróci na swoje miejsce, mogła być tego pewna. nie stracę tej posady dlatego, bo jestem chamski i szczery i jakaś blondyna ma chrapkę na najwyższy szczebel gazetkowej hierarchii. Nie ze mną te numery, nie warto było nawet zaczynać tej wojny.
Po drugie, nie uprawiałem seksu przez długi czas i byłem bardzo zirytowany. To łączyło się z moją kłótnią z Victorem. Nic sobie nie wyjaśniliśmy, nawet jeśli on chciał to zrobić. Nie pozwalałem mu do siebie dotrzeć. Spławiałem go, omijałem i ignorowałem. Widziałem ból w jego oczach, ale nie potrafiłem go ukoić. Zranił mnie swoimi słowami i mimo mojej frustracji seksualnej, musiałem dać sobie jeszcze trochę czasu.
To wszystko przełamało się, gdy w poniedziałek, dwudziestego ósmego października, podczas przerwy lunchowej, podszedł do nas Mike. Adam, Fel i ja spojrzeliśmy na niego pytająco.
- W czwartek urządzamy Halloween - oznajmił. Alkohol, trawka, seks, takie tam. Przyjdźcie.
Chciałem przyjść, oczywiście, że tak, ale to oznaczałoby, że musiałbym zmierzyć się z Victorem, skoro to on był jednym z organizatorów imprezy. Takie przyjęcia były okazją do plotkowania, więc grzechem byłoby nie pójść. Cholera. Chyba będę musiał się poświęcić.
- Zaczynamy o dwudziestej, im więcej ludzi tym lepiej - dodał, po czym spojrzał na mnie.- Też lepiej przyjdź, Quinn. Vic ma dość jechania na ręcznym, plus, jest trochę zmarnowany i chyba tęskni.
Z tymi słowami odszedł do swojego stolika, a ja spojrzałem na siedzącego przy nim Vica. Wyglądał na nieco zmęczonego, ale na pewno nie na załamanego. Może to przez trening albo szkołę? Bo przecież na pewno nie przeze mnie.
- Idziemy, co? - uśmiechnęła się Fel. Adam skinął głową. Po chwili dwójka przyjaciół wlepiła we mnie wzrok.
- Nie mam wyjścia, prawda? - westchnąłem.
- Nie możesz unikać Vica do końca szkoły, bo powiedział ci, co myśli - stwierdziła Felice.- Cenisz szczerość u innych ludzi. Vic był szczery. Nie rozumiem tego.
- Ja też wielu rzeczy nie rozumiem - mruknąłem.- Nie rozumiem świata, nie rozumiem matki, nie rozumiem Vica, nie rozumiem siebie.
- W końcu zrozumiesz - wtrącił się Adam.- Ale najpierw musisz się z nim pogodzić i go przeprosić.
- Coś w stylu seksu na zgodę?
Felice zachichotała w iście dziewczyński sposób i zakryła usta dłonią. Adam natomiast po prostu uśmiechnął się pod nosem. Uwielbiałem tych ludzi. Niby znacznie się od siebie różniliśmy, a mogliśmy dogadać się w prawie wszystkim.
- Jeśli to wam pomoże, to czemu nie.
Westchnąłem ciężko i podparłem podbródek na dłoni. Najwyraźniej to ja będę musiał wyciągnąć rękę na zgodę i połknąć swoją dumę. To będzie trudne, ale czego się nie robi dla Vica... Dla Vica, którego przecież kocham.

Nie miałem zamiaru się przebierać. Nie byłem dzieckiem, nie bawiłem się w takie coś, chociaż doskonale wiedziałem, że inni wykorzystają okazję na wydurnianie się i przyjdą przebrani za jakichś idiotów. Mi osobiście było to obojętne. Zrobię trochę zdjęć, opisze imprezę i artykuł do gazetki gotowy. W sumie tylko po to tu przyszedłem. Bałem się spotkania z Victorem, bardzo się bałem, bo pewnie zabraknie mi języka w gębie i tylko się zbłaźnię. Będę musiał pomyśleć nad odpowiednimi argumentami, żeby nie wyjść na debila.
Gdy dotarłem na imprezę, byłą tu chyba połowa szkoły. Część wchodziła do willi Fuentesów, inni zostawali na dworze. Ja postanowiłem wejść do środka, bo chciałem powęszyć, a potem szybko się ulotnić. Po drodze wpadałem na wiele osób, z których kilka było już w stanie upojenia alkoholowego. To było niewiarygodne, ci ludzie nie potrafili przeżyć imprezy bez procentów, a przecież było to możliwe. Byłem żywym przykładem, że przyjęcie może być fajne nawet bez trunków. Potem żałują i nie pamiętają, a mi nic nie umyka i to jest wielki plus.
- Kellin, Kellin, Kellin, Kellin!
Spojrzałem w lewo i zobaczyłem roześmianą Felice z domalowanymi piegami na policzkach, warkoczami i krótkiej sukience. Dodatkowo miała na sobie dwie różne podkolanówki i fioletowe trampki.
- Jesteś Pippi Langstrump? - zapytałem, unosząc brew.
- Za to ty jesteś okropną, czarną kulką. Wiedziałam, że tak będzie - Felice przewróciła oczami i zaczęła prowadzić mnie w stronę bocznego korytarza.- Przygotowałam się na to, więc zaraz cię przebiorę.
- Co? Nie!
Fel zupełnie mnie zignorowała i wciągnęła do łazienki, którą następnie zamknęła na klucz. Dopiero wtedy zauważyłem, że na jej ramieniu wisiała duża, tęczowa torba, która idealnie pasowała do jej przebrania Pippi. Usiadłem na toalecie i patrzyłem na poczynania dziewczyny, która otworzyła torbę i zaczęła wyciągać z niej różne rzeczy. Chyba nie żartowała z tym, że wiedziała o moim nieprzebieraniu się na Halloween. Przesadzała, ale doskonale wiedziałem, że nie mam szans w jakiejkolwiek walce o własne zdanie.
- Może to i lepiej, że jesteś ubrany na czarno - stwierdziła.
Na razie jej nie zatrzymywałem. Nie robiła niczego złego. Chciałem się dowiedzieć, co wymyśliła i jeśli nie będzie mi się podobało, to jej problem.
Dziewczyna spojrzała na rzeczy, które wyciągnęła z torby. Była tam między innymi mjała kosmetyczka, z której dziewczyna wyjęła czarną kredkę.
- Nie dam ci się umalować, nie jestem babą!
- Oczu nie - pokręciła głowa, podchodząc do mnie, po czym kilka razy maznęła kredką moje policzki.- Ale buzię jak najbardziej. Siedź spokojnie albo cię ugryzę.
Westchnąłem ciężko i dałem jej działać, bo najwyraźniej nie miałem innego wyjścia. Zamknąłem oczy, czekając, aż Fel skończy swoją pracę. czułem kredkę na policzkach, a następnie na czubku nosa. Po kilku minutach dziewczyna założyła mi coś na głowę, a następnie na dłonie. Otworzyłem jedno oko i spojrzałem na uśmiechniętego rudzielca.
- Wstań, jeszcze ogon! - zachichotała, a ja zmarszczyłem brwi i spojrzałem na swoje dłonie, które tkwiły teraz w puchatych rękawiczkach wykonanych na kształt łapek kota.
Wstałem z toalety i podszedłem do lusterka, aby się przejrzeć. No wiedziałem, że tak będzie. Fel mogła traktować mnie bardziej jak przyjaciółkę, aniżeli przyjaciela, ale żeby robić ze mnie kota? Na czubku głowy widniały dwa czarne uszka, miałem koci nos i wąsy, bo i te łapy... Do tego poczułem, jak Felice mocuje coś przy moich spodniach. Odwróciłem głowę do tyłu i spojrzałem w dół. Świetnie, miałem jeszcze ogon.
- Boże, Fel - jęknąłem.
- Jesteś słodki! - pisnęła, ostrożnie chwytając moją twarz w swoje dłonie, żeby nie rozmazać wąsów.- Gdy zobaczysz Vica, opadnie ci szczęka. Będziecie idealnie do siebie pasować.
- Co, przebrał się za spodek mleka?
- Umm, nie? - dziewczyna spojrzała na mnie z niedowierzaniem.- Sam zobaczysz. On jest gorący, ty jesteś uroczy, cholera, jesteście cudowni.
Jeszcze raz spojrzałem na swoje odbicie w lustrze i zagryzłem dolną wargę. Wyglądałem idiotycznie, ale w sumie to wszyscy dzisiaj tacy byli. Nie powinienem się tym przejmować.
- A mogę przynajmniej ściągnąć rękawiczki? - zapytałem.- Trochę w nich gorąco.
Fel skinęła głową i ściągnęła łapki z moich dłoni, po czym pozbierała wszystkie swoje rzeczy i oboje wyszliśmy z łazienki. Wzrokiem szukałem Vica, bo chciałem zobaczyć go w jego przebraniu. Skoro Felice mówiła, że chłopak wygląda cudownie, musiał się postarać. Dziewczyna pociągnęła mnie do salonu, gdzie odbywała się główna impreza. Było tu pełno ludzi, trudno było się gdziekolwiek przedostać. Muzyka uderzała w moje bębenki, ludzie tańczyli w małych grupkach, a jeśli ktoś trwał już w swoim własnym świecie, dawał występ solo na jakimś podwyższeniu. Właśnie coś takiego robił jeden z chłopaków z dziesiątej klasy, więc wyciągnąłem telefon z kieszeni i zrobiłem mu zdjęcie. Materiał był ważny.
- Ty nie pijesz, co?! - Fel krzyknęła prosto do mojego ucha, a ja przeniosłem na nią wzrok i pokręciłem głowa. Po chwili za rękę złapał ją jakiś chłopak, chyba Adam, i pociągnął w tańczący tłum. Ja postanowiłem pójść do kuchni, gdzie na pewno było nieco spokojniej i mogłem znaleźć coś bezalkoholowego do picia.
- Wow, Quinn, nie mogłeś być bardziej pedalski - usłyszałem za sobą głos nikogo innego jak Laury, czyli kogoś, kogo bardzo nie lubiłem. Odwróciłem się w jej stronę i zobaczyłem, że ucharakteryzowała się na Marylin Monroe. Wyglądała dobrze, ale nawet nie dorastała Marylin do pięt.
- Mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę, że nigdy nie będziesz choć w połowie taka jak Marylin? - odparłem. Wow, Quinn, jesteś taki subtelny.
Laura poruszyła kilka razy brwiami, po czym podeszła do mnie bliżej. Była już trochę pijana, więc nie będzie brała do siebie wielu rzeczy. Czasem trzeba było rzucić nieprzychylny komentarz, aby sprowadzić ludzi na ziemię.
- Zamknij oczy, otwórz buzię - powiedziała nagle.
Hej, to bardzo źle mi się kojarzyło, tym bardziej, że w mojej buzi znalazło się już wiele rzeczy po wypowiedzeniu tych słów. Cóż, Laura penisa nie ma, ale skąd mogę wiedzieć, co trzyma za plecami? Dziewczyna widziała moje zawahanie i głośno się zaśmiała.
- No bądź mężczyzną, Quinn!
Wzruszyłem ramionami i zamknąłem oczy, otwierając usta. Poczułem, jak pomiędzy moimi wargami znalazła się jakby... Kulka otoczona lukrem... Lukrem. To było cholernie słodkie, to na pewno był lukier. Otworzyłem oczy i szybko wyciągnąłem kulkę z ust. Laura zniknęła. Czy ona naprawdę była tak głupia, żeby dawać mi tak nasyconą cukrem słodycz? Chyba tak, tym bardziej, że doskonale wiedziała o mojej cukrzycy. Zmarszczyłem brwi i rzuciłem kulką w jakiegoś kolesia, po czym poszedłem do kuchni. Byli tu przyjaciele Vica, Jaime i Tony, ale głównego zainteresowanego niestety brak.
- Hej, Quinn, drinka? - zapytał Jaime, który miał na sobie strój w stylu faraona.
- Nie, spasuję - odparłem, podchodząc do czerwonych kubeczków i nalewając do jednego z nich wodę mineralną.
- Gdybym nie mógł pić na imprezach, chyba bym umarł - odezwał się Tony przebrany za szturmowca z Gwiezdnych Wojen. Nie miał na sobie hełmu, trzymał go pod pachą, aby spokojnie móc sączyć drinka.
- To kwestia przyzwyczajenia - wzruszyłem ramionami, zanurzając usta w wodzie. Gdy upiłem kilka łyków, ponownie się odezwałem.- Wiecie może, gdzie jest Vic?
- Ostatni raz widziałem go w ogrodzie, ale nie wiem, czy chciałbyś tam iść - odparł Jaime.
- Niby dlaczego? - zapytałem, wypijając wodę do końca.
Chłopacy spojrzeli na siebie niepewnie, jakby komunikowali się bez słów. Coś było nie tak, a ja koniecznie chciałem się dowiedzieć co, bo nie spocznę, dopóki nie będę o wszystkim wiedział i cóż, taka moja natura.
- Po prostu... Jest trochę wstawiony i może robić głupie rzeczy - powiedział Jaime, a ja bez słowa wyszedłem z kuchni.
Musiałem iść na zewnątrz, aby znaleźć Vica. Pod głupimi rzeczami może kryć się wiele definicji idiotyzmu, a ja jak zwykle przewidywałem najgorsze.
Przepchałem się przez tłumy ludzi i w końcu dotarłem na taras. Tutaj również było głośno, ludzie tańczyli przy basenie, niektórzy siedzieli w wodzie. Szukałem Vica, przecież musiał gdzieś być. Nie pływał w basenie, nie siedział przy nim, więc postanowiłem iść dalej. W pewnym momencie usłyszałem dosyć jednoznaczne i znajome mi jęki, które dochodziły zza jednego z oddalonych od innych drzew. Cicho do niego podszedłem i przystanąłem po drugiej stronie pnia.
- Tak, huh, dobrze - gdy usłyszałem ten głos, otworzyłem szeroko usta i usiadłem na trawie, po czym podciągnąłem kolana pod brodę.
To nie powinno mnie zranić, a jednak poczułem się cholernie głupio. Jakiś chłopak obciągał Vicowi za drzewem, podczas gdy to ja powinienem to robić. To ja miałem być na każde jego zawołanie. To ja z nim byłem. Cóż, nie byłem, ale to i tak było nie fair. Przecież to nie była zdrada, Vic miał prawo umawiać się i sypiać z kim tylko chciał, ale część mojego serca i tak się odłamała i  nie chciała wrócić na swoje miejsce. Może mu nie wystarczałem? A może musiał wyżyć się po tak długim czasie, w jakim się do siebie nie odzywaliśmy?
Po chwili Vic wydał z siebie głośniejszy jęk i wiedziałem, że doszedł. Wtedy wstałem z ziemi i oparłem się bokiem o pień, krzyżując przy tym ręce na torsie. Zza drzewa wyłonił się jakiś nieznany mi chłopak. Na pewno nie był z naszej szkoły, więc Vic musiał zaprosić go z zewnątrz. Obojętnie przeszedł obok mnie i zatrzymał się dopiero wtedy, gdy chrząknąłem.
- Jego penis jest mój - powiedziałem chłodno.- Tylko ja mogę go ssać, lizać i ujeżdżać. To ja robię mu dobrze, a nie ty. Rozumiemy się? - uniosłem brew w górę.
Chłopak zmarszczył czoło, po czym wzruszył ramionami i skinął głową. Następnie odszedł w stronę basenu, a ja obszedłem drzewo i stanąłem przed opartym o pień Victorem. Cholera, rzeczywiście wyglądał idealnie. Miał na sobie czerwoną bokserkę, obcisłe spodnie tego samego koloru i małe różki we włosach. Do tego z tyłu spodni wychodził mu czerwony ogon. Diabelski, cholera, gorąco.
- Już ci nie wystarczam? - wydukałem, a on rozchylił usta i nie wiedział co powiedzieć.- Robi lepszą laskę ode mnie?
- Kell...
- Jeśli już nie chcesz mnie pieprzyć, to w porządku, do niczego cię nie zmuszam, ale miło by było, gdybyś chociaż powiedział mi jedno słowo, że zmieniasz zdanie albo...
- Hej, cicho! - przerwał mi ostro.- Myślałem, że jesteś na mnie obrażony, a teraz odstawiasz jakieś sceny zazdrości? Nie jesteśmy razem, Kellin. Nie jesteś moim chłopakiem. Nie masz być o co zazdrosny i nie rozumiem, dlaczego jesteś.
Przełknąłem ślinę i pokiwałem głową. Ranił mnie swoimi słowami, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. On tego nie rozumiał, on mnie nie kochał, więc nie mógł być o mnie zazdrosny, gdyby był na moim miejscu. To pokazało, że moje szanse na związek z tym chłopakiem zostały całkowicie skreślone i chyba nie mogłem mieć żadnej nadziei.
- To było subtelne - wyszeptałem i pociągnąłem nosem.- Dzięki, Vic. Jesteś super.
Wyminąłem go, po czym udałem się w stronę domu. Gdybym mógł pić alkohol, pewnie bym się upił, ale niestety, nie mogłem sobie na to pozwolić. Upiję się wodą mineralną z cytryną. Wszedłem do środka i od razu udałem się do kuchni. Piekły nie oczy, byłem wściekły i smutny jednocześnie. Napiję się, zrobię kilka zdjęć i wrócę do domu, bo nie miałem czego tu szukać. Na początku chciałem zaciągnąć Vica do sypialni, ale teraz było to bezsensowne. Nasza sytuacja była dość kiepska i nie miałem pojęcia, kiedy się ustabilizuje.
Kątem oka zauważyłem, jak chłopak, który był wcześniej z Victorem, rozmawia z Laurą. Skąd ją do cholery zna? Oboje w pewnym momencie na mnie spojrzeli, a dziewczyna poruszyła brwiami i uśmiechnęła się ironicznie. Nie miałem pojęcia, jaki miała problem, ale najwyraźniej coś jej nie pasowało i coś ukrywała. Była wredna suką, czego miałem się spodziewać?
Odwróciłem wzrok od ich oceniających mnie twarzy i wszedłem do kuchni. Na szczęście nikogo tu nie było, może oprócz jakiejś nawalonej pary, która leżała na posadzce i nie zwracała na mnie uwagi. Sięgnąłem po czysty kubek, gdy w kuchni pojawił się ktoś, kogo w ogóle nie chciałem już widzieć na oczy, a mianowicie chłopak, który omamia mojego Vica. No dobra, nie mojego, ale nadal, miałem prawo być zazdrosny.
- Hej - powiedział, siadając na blacie i bacznie obserwując moje poczynania.
Spojrzałem na niego i uniosłem brew w górę, nie znając jego intencji. Jeszcze kilkanaście minut temu powiedziałem mu, że ma zostawić penisa Vica w spokoju, a teraz tak po prostu nawiązuje ze mną rozmowę? Nie odpowiedziałem mu. Chciałem nalać sobie wodę do kubka, gdy on wyrwał mi go z dłoni i zeskoczył z blatu.
- Ej! - zawołałem.
- Przygotuję ci coś specjalnego - oznajmił, podchodząc o innego blatu, na którym stało wiele różnych butelek.
- Nie piję alkoholu.
- Wiem.
- Niby skąd?
- Uch, Laura mi powiedziała - odparł spokojnie, nalewając różne ciecze do kubka, ale nie widziałem, które butelki chwytał.
Matko Boska, a co jeśli dorzuci mi jakieś świństwo do picia, a potem mnie zgwałci? W sensie, ten chłopak był atrakcyjny, nawet w przebraniu jakiegoś zombie, ale to nie zmieniało faktu, że nie chciałem się z nim przespać.
- Skąd znasz Laurę? - zapytałem.- I dlaczego o mnie rozmawialiście? Skąd znasz Vica?
- Laura to córka koleżanki mojej mamy, kolegujemy się - zaczął, odwracając się w moją stronę.- Vica poznałem jakiś czas temu, zupełnie przypadkiem, przez jego brata. Spotykaliśmy się przez kilka miesięcy.
Przełknąłem ślinę i pochyliłem głowę. Świetnie. Nie ma to jak rozmowa z byłym chłopaka, którego się kocha.
- To był fajny związek, ale potem Vic zaczął być trochę niewyżyty seksualnie, a ja chyba nie byłem gotowy na jego różne ekscesy sypialniane.
- To nie przeszkodziło ci w ssaniu jego penisa za drzewem - warknąłem.
- Co wymyślnego można zrobić swoim językiem? - wzruszył ramionami.
- Nadal mi nie powiedziałeś, dlaczego rozmawiałeś o mnie w Laurą.
- Powiedziałem jej, że byłeś zły, jak nas nakryłeś - powiedział spokojnie.- Trochę się z ciebie śmiała, potem trochę mi o tobie powiedziała, no i jakoś tak wyszło. Nie bądź taki spięty, Kell. Jest impreza, dobra zabawa. Masz, wypij.
Wręczył mi kubek, a ja przystawiłem go do nosa. Nie pachniał alkoholem, ale kto wie, co było w środku? Spojrzałem na chłopaka, a on uśmiechnął się do mnie zachęcająco. Okej, raz kozie śmierć. Upiłem łyk napoju i musiałem przyznać, że nie był najgorszy. Nie czułem alkoholu ale i tak nie byłem pewien. Wypiłem napój do końca, po czym odłożyłem kubek na bok.
- Swoją drogą, mam na imię Erwin - przedstawił się, wyciągając do mnie dłoń, którą uścisnąłem.- Nie dziwię się, dlaczego Vic lubi z tobą sypiać. Masz uroczą buzię.
- Umm, dzięki? - uniosłem brwi w górę, opierając sie tyłem o blat.
Erwin podszedł bliżej mnie i położył dłonie na moich biodrach. Hej, mógł uważać, że jestem uroczy, ale czy aby trochę się nie zagalopowywał? Położyłem dłonie na jego klatce piersiowej i lekko go odepchnąłem. On nie dał za wygraną i bardziej mnie do siebie przyciągnął. Moja głowa zaczęła pulsować, zrobiło mi się trochę gorąco, ale mimo to zacząłem drżeć. Matko Boska, chciałem stąd wyjść albo chociaż sobie zwalić. Tak, chciałem, bo nie wiadomo skąd, moje rurki stały się jeszcze ciaśniejsze niż dotychczas.
- Chodź, Kell, chyba masz mały problem - powiedział chłopak, a ja chyba musiałem oddać się żądzy, bo nie mogłem wytrzymać.
Nie było mowy, żebym poszedł teraz do Vica. Obraziłem się na nieco jeszcze bardziej. Tylko że to, co zrobiłem następne, było o wiele gorsze od tego, co zrobił Vic. Objąłem szyję Erwina ramionami i bardziej go do siebie przyciągnąłem, po czym namiętnie wpiłem się w jego usta. To było złe, czułem się trochę jak męska dziwka, ale w mojej głowie nie krążyły inne myśli jak tylko te o seksie z jakimś obcym chłopakiem.
- Co, lepiej po kilku procentach i pastyleczce? - wymruczał Erwin, a jego słowa wleciały jednym uchem, aby wylecieć drugim, więc nie zastanawiałem się nad ich sensem i znaczeniem oraz ważnością.- I co teraz?
- Chodź się pieprzyć - wydyszałem, chwytając go za rękę i ciągnąc w stronę wyjścia.
To było głupie, ale człowiek popełnia błędy. Tego wieczoru popełniłem ich trochę za dużo, bo skończył się on nie tylko seksem z byłym Vica (niby było to odegranie się na nim, ale w bardzo idiotyczny sposób) i rozwiązaniem imprezy przez policję, ale również moim wylądowaniem w szpitalu, bo mój organizm trochę się zbuntował, pewnie przez wysokoprocentowy alkohol.
Świetnie, Kellin, tak trzymaj.